Radioembolizacja

RADIOEMBOLIZACJA (transarterial radioembolization  ? TARE lub selective internal radiation therapy ? SIRT)

to metoda stosowana w leczeniu raka wątroby, która polega  na wprowadzeniu do tętnicy wątrobowej cząsteczek z izotopem promieniotwórczym takich jak: lipiodol  znakowany  jodem  ?131  (131 J)  lub  mikrosfer  znakowanych itrem  ?90 (90 Y). W czasie zabiegu do wybranej lokalizacji wprowadza się miliony radioaktywnych mikrosfer, które ulegają zablokowaniu w małych naczyniach tętniczych zaopatrujących guza emitując wysoce energetyczne, a  zarazem słabo penetrujące promieniowanie beta.  Zaletą radioembolizacji w przeciwieństwie do radioterapii zewnętrznej jest fakt, iż obejmuje jedynie tkanki zmienione chorobowo i daje efekt terapeutyczny w obrębie zmian chorobowych oszczędzając zdrowe tkanki. Zabieg może być przeprowadzony jedynie w  ośrodkach dysponujących odpowiednim zapleczem  technicznym oraz doświadczeniem.

Radioembolizacja to procedura o charakterze paliatywnym stosowana najczęściej w zaawansowanych stadiach raka wątroby. Wykonywana jest u pacjentów z nieoperacyjnymi guzami pierwotnymi wątroby oraz nieoperacyjnymi przerzutami do wątroby z innych nowotworów: rak piersi, rak jelita grubego i inne. Zabieg bywa jedyną możliwością terapii w przypadku braku skuteczności lub wykluczenia leczenia chemicznego. Warunkiem niezbędnym zastosowania radioembolizacji jest prawidłowa funkcja pozostałego miąższu wątroby. Należy wykluczyć  również obecność  wewnątrzpłucnych  przetok naczyniowych.

Zabieg wykonywany jest jednorazowo, w sytuacji kiedy choroba obejmuje jeden płat wątroby lub jest powtórzony  w odstępie kilku tygodni w przypadku zajęcia dwóch płatów wątroby. Czas pobytu pacjenta w szpitalu to zwykle 2 dni a sam zabieg trwa około  45 minut. Radioembolizacja jest zazwyczaj dobrze tolerowana przez pacjentów. Po zabiegu mogą wystąpić dolegliwości bólowe jamy brzusznej, gorączka lub umiarkowanie nasilone nudności oraz zmęczenie utrzymujące sie do kilku tygodni.